Wilhelm urodził się w Liege około 1080 r. W tym mieście rozpoczął studia, które kontynuował w Reims. Zetknął się tam krótko z Abelardem, którego potem zwalczał, ale do Paryża nie pojechał. W Reims został benedyktynem. W 1113 r. obrano go opatem w Saint-Thierry (w diecezji Reims). Wkrótce potem zaczął działalność pisarską, dzięki której pozostawił po sobie sporo dzieł z zakresu teologii, życia duchownego i zakonności.
Przywiązany do reguły benedyktyńskiej i obserwy kluniackiej, a równocześnie pociągnięty ku ideałom propagowanym przez św. Bernarda z Clairvaux, uczestniczył w sporach, które przez jakiś czas dzieliły dwa zakonne organizmy. Zajął się początkowo reformami we własnym zakonie, ale wbrew radom Bernarda w 1135 r. przyjął habit cysterski i osiadł w nowym opactwie w Signy. Kontynuował tam intensywną działalność pisarską. Interweniował jeszcze na rzecz kartuzji w Mont-Dieu, potem zbierał materiały do żywota św. Bernarda. Zredagował pierwszą księgę, ale śmierć, która nastąpiła 8 września 1148 r., nie pozwoliła mu na doprowadzenie dzieła do końca.
W zakonie i w diecezji Reims czczono go zawsze jako błogosławionego.
Przywiązany do reguły benedyktyńskiej i obserwy kluniackiej, a równocześnie pociągnięty ku ideałom propagowanym przez św. Bernarda z Clairvaux, uczestniczył w sporach, które przez jakiś czas dzieliły dwa zakonne organizmy. Zajął się początkowo reformami we własnym zakonie, ale wbrew radom Bernarda w 1135 r. przyjął habit cysterski i osiadł w nowym opactwie w Signy. Kontynuował tam intensywną działalność pisarską. Interweniował jeszcze na rzecz kartuzji w Mont-Dieu, potem zbierał materiały do żywota św. Bernarda. Zredagował pierwszą księgę, ale śmierć, która nastąpiła 8 września 1148 r., nie pozwoliła mu na doprowadzenie dzieła do końca.
W zakonie i w diecezji Reims czczono go zawsze jako błogosławionego.
Źródło: brewiarz.pl